8 weken onderweg of 8 jaar?

Daar zit ik dan, een inmiddels koud kopje koffie naast me en uitzicht op de tuin. Mijn eerste blog (gut wat klinkt dat ambitieus) online proberen te zetten. Ik heb werkelijk geen idee waar alle functies voor dienen en wat ik met elke muisklik bij 'geavanceerd' aan het aanpassen ben. Een kwestie van proberen denk ik..

Gisteren was de laatste schooldag voor de herfstvakantie. Het is lang geleden dat ik reikhalzend heb uitgekeken naar een vakantie. We zijn net 8 weken onderweg en de zomer lijkt jaren geleden. Ik las afgelopen week het hoofdstuk 'wespenalarm' uit het boek "Een krokodil in het bad!" en moest  terugdenken aan onze vakantie in Brabant. Hoewel het toen een stuk minder grappig was, snertbeesten. 

Terug naar het nu; de kinderen waren gisteren ontzettend druk. Ik had heel optimistisch een taalactiviteit voorbereid waarbij ze met knip en plakwerk konden oefenen met lidwoorden, zelfstandige naamwoorden en werkwoorden ("wát voor woorden juf?"). In de middag, na de zoveelste ruzie en huilbui heb ik het idee laten varen. De koek was op, zowel bij de kinderen als bij mij en die taalactiviteit kan ook nog prima ná de vakantie.  De laatste drie kwartier hebben ze dus vrij mogen spelen en helemaal als afsluiter hebben we nog wat liedjes met de ukelele gezongen. 

Nadat ik de creaties van de dag ervoor op de ramen heb geplakt - bosdiertjes gemaakt van bladeren - heb ik de deur van het lokaal dichtgetrokken en ben ik vroeg naar huis gegaan. Mijn hoofd zat te vol; ik moest even 'ontprikkelen.' 

Eenmaal thuis - de kinderen zou ik later wel ophalen - kon ik met een kopje koffie op de bank rustig ontspannen. De spanningen en het 'juf juf juf juf juf juf' trokken weg. Ik schreef een uitgebreid verhaal op parro naar ouders waar we in de klas mee bezig waren en ik ging weer op pad om mijn 2 jongens op te halen. 

Mijn man had een etentje met een collega, ik zou in principe natuurlijk zelf kunnen koken. 

Of.. 

Terwijl de jongens fris gewassen en met hun buikje vol frikandel naar dromenland waren vertrokken, deed ik de deur open voor de bezorger. Ik nestelde me met mijn kapsalon (een grote, en ja die kan ik helemaal op zonder vies vol te zitten) op de bank en startte op Netflix de miniserie "Pieces of her,'' een verfilming van een boek van mijn favoriete schrijfster.

Het vakantiegevoel begon al een beetje te komen.